Senin de

Senin de vicdanın sızlayacak.
Mutlaka sızlayacak.
Onların avukatı olduğun için.

Hiç tıp dili kullanmıyorum. Tıbbı hiçbir açıklama ve terim yok.
Etrafındaki rasgele bir kadın doğumcuya sor bakalım.
Su geldikten kaç saat sonra bebeği alıyor? 27 saat bekliyor mu?
Sadece bunu sor.

1 yılı geçti.
Ben her gün ağlıyorum. Her gün.
Bu nasıl bir acı biliyor musun? Her an gözünün önünde, sana sürekli yaşadıklarını ve yaşayacaklarını anımsatan.
Can parçan...
Masumun...
Hiç günahsızın...
Koy kendi çocuğunu onun yerine.
5 dakika dayanabilecek misin?

Hadi sen anlamıyorsun, karına göster bu yazımı.

Daha yazacak çok şey var ama yorgunum, halim yok.

Bunların mutlaka karşılığı olacak. Er ya da geç.
Bu dünyada veya öbür dünyada.
Ve sen bilinçli olarak bunun bir parçası olduğun için vicdan azabı çekeceksin.

Bizi arama bir daha, huzurumuzu bozma

Kış uykusundan uyanış

Bugün Nişantaşı'na ofise gittim.
Meğer bahar gelmiş. Bütün güzel kadınlar sokaklara dökülmüş yine.
Dört tane ünlü gördüm. Hande Ataizi, Rafetel Roman, Dacia reklamındaki kız, Ozan Güven

Ne güzeldi şehir.
Dolmuşta kalan son yere gözümün önünde başkasının binmesi bile güzeldi.
Metroyla gitmek zorunda olmak. Kaça yetişirsem yetişeyim diye ağırdan alırken şehrin sağından ve solundan hızlıca akması. Metroda arp çalan müzisyen, ellerinde biralarıyla tezahürat yapan hoş Beşiktaşlı taraftarlar

Bir yıldan sonra şehirin içine karışmak çok güzeldi.
Bu defa farklı bir Tuğçe olarak,
etrafa bakarak,
daha farkında,
daha az ciddiye alarak...