Mert'in annesinin arkadaşlarından biri genç yaşta vefat etti. En sevdiğim arkadaşlarından biriydi. "Kayınvaldenin arkadaşı ne kadar sevebilirsin ki?" diyeceksiniz eminim. Ben de duygularımı yaşarken kendime şaşırıyorum.
Bazı insanlar bana çok farklı bir elektrik veriyor. Ahmet dedemi hiç unutamam mesela. O samimi sevgiyi. Bazılarıyla bir araya geldiğimizde farklı bir enerji olur. Sanki benim için de öyleydi. Beni sevdiğini, bizi çift olarak beğendiğini hep hissederdim. Yaşıtmışız gibi hissettiğim, hiç büyümeyen insanlardan. Sinema bilgisi, kitap bilgisi, sanat bilgisi, düşünceleri, yorumları... Birlikte geçirdiğimiz kısıtlı zamanlarda hep zevk aldım. Hep etkilenerek ayrıldım yanından, düşünerek. Şahsına münhasır dopdolu bir insan. Misafir ağırlamasındaki rahatlığı, özgüveni, beni fikirleriyle sürekli şaşırtması ondan aklımda kalanlar. Kapitalist düzene karşı isyanı, siz de "çalış çalış çalış, harca harca harca" düzenine mi kapıldınız diyerek hafif gülümsemesi. Bunun gibi bazı sözleri beynime kazındı. Her zaman onu anarak hatırlayacağım sözler.
Geçen sene Bozcaada'ya gittiğimizde hediye etmişti bu tshirt'ü. Kendisi yapmış. Cenazesine giderken giydim. Daha önce hiç tanışmadığım eşi beni bununla görünce, onunla da aynı bağı hissettim. Anlatılmayacak duygular.
En ufak duygusal anda hüngür hüngür ağlayan ben, cenazelerde hiç ağlamam. Nedenini bilmiyorum.
Bu cenazede ise gözlüğümün arkasından yavaş yavaş ağladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder